به نام خدا

تهيه و تنظيم:علي سلطان رضايي

دانستنيها از كشورهاي مختلف

آيا مي دانيد متوسط عمر زنان ژاپني 84 سال است؛ در حاليكه متوسط عمر زنان بوتسوانايي (كشوري در جنوب آفريقا) بيشتر از 39 سال نيست.

در روسيه سالانه بيش از 12 هزار زن در نتيجه خشونت هاي خانوادگي جان خود را از دست مي دهند.

نيمي از شهروندان 15 ساله انگليسي تجربه مصرف مواد مخدر را كسب كرده و يك چهارم جمعيت 15 ساله اين كشور نيز سيگار مصرف مي كند.

يك سوم كساني كه دچار چاقي مفرط هستند در كشورهاي در حال توسعه زندگي مي كنند.

در بين كشورهاي توسعه يافته بيشترين آمار در مقوله بارداري زودهنگام به آمريكا و انگلستان اختصاص دارد.

آمار زنان گمشده چيني به 44 ميليون نفر مي رسد.

تعداد زنان آرايشگر برزيلي از تعداد سربازان اين كشور بيشتر است.

81 درصد اعدام هاي صورت گرفته در سال 2002 در سه كشور جهان به وقوع پيوسته.

اطلاعاتي كه سوپرماركت هاي انگليسي درباره مشتري هاي خود جمع آوري مي كنند، بيشتر از اطلاعاتي است كه حكومت اين كشور درباره شهروندانش دارد.

در اتحاديه اروپا روزانه هر راس گاو به ميزان 5/2 دلار مورد حمايت مالي قرار مي گيرد، اما 75 درصد جمعيت قاره آفريقا با پولي بسيار كمتر از اين رقم به زندگي روزانه خود ادامه مي دهند.

در بيش از 70 كشور جهان روابط همجنسگرايان ممنوع اعلام شده و در نه كشور ديگر نيز براي اين كار مجازات مرگ را در نظر گرفته اند.

يك پنجم جمعيت دنيا با درآمد روزانه كمتر از يك دلار به حيات خود ادامه مي دهند.

13 ميليون و دويست هزار آمريكايي در طول يك سال مورد جراحي زيبايي قرار گرفته اند.

در اثر انفجار مين هاي زميني، هر ساعت يك انسان جان خود را از دست مي دهد و يك نفر ديگر نيز دچار معلوليت مي شود.

در هندوستان 44 ميليون كودك به عنوان كارگر مورد استفاده قرار مي گيرند.

در كشوهاي صنعتي روزانه 6تا7 كيلوگرم مواد افزودني وارد بدن انسان ها مي شود.

پردرآمدترين ورزشكار جهان، «تايگر وودز» گلف باز، در طول سال 78ميليون دلار و به عبارت ديگر در هر ثانيه 148 دلار درآمد كسب مي كند.

در آمريكا هفت ميليون زن و يك ميليون مرد نظم غذايي خود را از دست داده اند.

در واشينگتن براي فعال نگه داشتن نمايندگان، 67 هزار نفر و به ازاي هر نماينده كنگره 125 نفر مشغول فعاليت هستند.
تصادف وسايل نقليه موتوري در هر دقيقه باعث مرگ دو نفر مي شود.

از سال 1977 به اين سو در كلينيك هاي كورتاژ آمريكا 80 هزار مورد اعمال خشونت و تجاوز به زنان گزارش شده است.

تعداد كساني كه طاق هاي طلايي «مك دونالد» را مي شناسند، بيشتر از افرادي است كه با تاج خار مسيحيت آشنايي دارند.

در كنيا يك سوم درآمد هر خانواده صرف رشوه دادن مي شود.

رقم معاملات غيرقانوني مواد مخدر در جهان به 400 ميليارد دلار مي رسد.

يك سوم آمريكايي ها سفر موجودات فضايي به زمين را باور مي كنند.

در بيش از 150 كشور جهان اعمال شكنجه صورت مي گيرد.

هر روز يك هفتم جمعيت جهان يعني 800 ميليون نفر گرسنه مي مانند.

احتمال زنداني شدن مردان سياه پوست آمريكايي 33 درصد مي باشد.

يك سوم جهان در شرايط جنگي به سر مي برد.

احتمال دارد ذخاير نفتي جهان در سال 2040 به پايان برسد.

82 درصد سيگاري هاي جهان در كشورهاي در حال توسعه زندگي مي كنند.

70 درصد مردم جهان غير از زبان رايج در كشورشان هيچ زبان ديگري را نشنيده اند.

يك چهارم درگيري هاي مسلحانه براي دست يابي به منابع طبيعي صورت مي گيرد.

در قاره آفريقا 30 ميليون نفر به ايدز مبتلا شده اند.

هر سال ده زبان به جمع زبان هاي مرده دنيا مي پيوندد.

تعداد افرادي كه در اثر خودكشي جان خود را از دست مي دهند، بيشتر از تعداد كساني است كه ضمن درگيري ها كشته مي شوند.

در آمريكا هر هفته به طور متوسط 88 دانش آموز به شكل مسلح وارد كلاس درس مي شوند.

در جهان حداقل 300 هزار نفر زنداني عقيدتي وجود دارد.

هر سال دو ميليون دختر جوان و زن ختنه مي شوند.

در نبردهاي مسلحانه سراسر جهان 300 هزار سرباز كودك در حال جنگيدن هستند.

ارزش مالي بازار فروش فيلم هاي ***گرافي در آمريكا ده ميليارد دلار برآورد مي شود.

هزينه تسليحاتي آمريكا 33 برابر بيشتر از هفت دولتي است كه كاخ سفيد آنها را با لقب «دولت هاي قلدر» معرفي مي كند.

در دنيا 27 ميليون برده وجود دارد.

آمريكايي ها در هر ساعت 5/2 ميليون عدد بطري پلاستيكي را به جمع زباله ها اضافه مي كنند. يعني در عرض سه هفته مي توان با روي هم گذاشتن اين بطري ها با خطي پلاستيكي كره زمين را به كره ماه متصل كرد.

هر انگليسي روزانه به طور متوسط 300 بار در محوطه تحت پوشش دوربين هاي مدار بسته قرار مي گيرد.

120 هزار زن و دختر جوان هر سال به خريداراني در اروپاي غربي فروخته مي شوند.

هر عدد ميوه كيوي كه بوسيله هواپيما از زلاند نو به انگلستان حمل مي شود، پنج برابر وزن خود گاز گلخانه اي به جو زمين اضافه مي كند.

بدهي آمريكا به سازمان ملل متحد از مرز يك ميليارد دلار گذشته است.

احتمال بروز مشكلات رواني در فرزندان خانواده هاي فقير، سه برابر بيشتر از احتمال بروز همين مشكلات در كودكان خانواده هاي مرفه مي باشد.

حدود 270 سال پیش محققی پروسی به نام « یوهان پتر زوسمیلش» اعلام کرد که کره زمین گنجایش حداکثر ۷  میلیارد نفر را خواهد داشت. ارائه این فرضیه  (1741.م) در زمانی که زمین جمعیتی بالغ بر 700 میلیون داشت، به مثابه رقمی نجومی برای بسیاری غیرممکن می نمود، اما گذشت زمان و پیشرفت های صورت گرفته ثابت کرد این عدد چندان هم دست نیافتنی نیست؛ جمعیت جهان نسبت به مبدا این فرض 63 سال بعد (۱۸۰۴.م) به یک میلیارد، ۱۲۳ سال بعد (1927.م) به 2 میلیارد، 156 سال بعد (1960.م) به سه میلیارد و 170 سال بعد (1974.م) به ۴ میلیارد نفر رسید. هم چنین در بحبوحه این رشد سریع، بنا به اعلام سازمان ملل، انسان ها قرن جدید را نیز با گذراندن مرز 6 میلیارد نفر آغاز کردند (تولد یک کودک در شهر سارایوو به سال 1999). علی رغم درستی یا نادرستی فرضیه آقای زوسمیلش در خصوص گنجایش زمین (به لحاظ تامین منابع مورد نیاز)، عدد رویایی و البته هشداردهنده ای که وی در ذهن ترسیم کرده بود، خیلی زودتر از آن چه که خود بتواند پیش بینی کند، به واقعیت پیوست.     
روز دوشنبه هفته جاری (31 اکتبر-9 آبان) سازمان ملل متحد در حرکتی نمادین به مانند سال های 1987و 1999، تولد یک کودک در شهر لنینگراد را مصادف گذشت جمعیت جهان از مرز 7 میلیارد اعلام کرد. به این ترتیب در آخرین رکوردزنی، ساکنان انسانی کره زمین طی زمانی حدود 12 سال یک میلیارد دیگر بر تعداد خود افزودند. البته تاریخ بشری همواره شاهد رشد آرام نرخ جمعیتی خود بوده است، اما نکته آن است که این رشد طی۵۰ سال اخیرشتاب بیشتری به خود گرفته است. معضل رشد زیاد، بدون شک مساوی بیشتر شدن مشکلات بشر خواهد بود. سازمان ملل برای آگاه سازی افکار عمومی به این رشد بی رویه، 11 ژوئیه را روز جهانی جمعیت نام گذاری کرده (11 ژوئیه ۱۹۸۷ جمعیت جهان از مرز ۵ میلیارد گذشت) و از حدود ۴۰ سال پیش نیز برای نخستین بار به سراغ برنامه های تنظیم خانواده و کنترل جمعیت رفته است.
البته ذکر این نکته ضروری است که عمده بار این رشد بر دوش کشورهای جهان سوم قرار دارد. در حال حاضر در توزیعی نامتوازن به همان نسبت که نرخ رشد جمعیت در کشورهای صنعتی منفی می شود، نرخ زاد و ولد در کشورهای جهان سوم رو به فزونی  است (برای نمونه هر زن سومالیایی در طول عمر خود به طور متوسط شش نوزاد به دنیا می آورد). به این ترتیب بنا بر برخی برآورد ها در صورت تا 800 سال دیگر جمعیت برخی از کشورهای اروپایی کاملاً به صفر خواهد رسید، در حالی که در برخی کشورهای آسیایی و آفریقایی آهنگ رشد خارج از استاندارد است. 
رشد جمعیت به خودی خود مسئله و معضل نیست، مسئله اینجاست که برای این میزان جمعیت، تا چه اندازه منابع طبیعی نیاز است؟ و آیا کره زمین گنجایش پاسخگویی به نیاز این رقم را دارد؟
کارشناسان تغذیه مدعی اند اگر این روند رو تزاید اصلاح نشود، فاجعه قحطی و گرسنگی در بخش هایی از جهان اجتناب ناپذیر خواهد بود. اما در پاسخ به سوال های فوق نگاه های متفاوتی وجود دارد. عده ای با اشاره به روند مصرف در کشورهای توسعه یافته، پدیده گرسنگی را بحث سیاسی دانسته و ارتباطی معنادار میان آن با مشکلات کشاورزی و طبیعی برقرار نمی کنند. این کارشناسان به اسراف آگاهانه مواد خوراکی در کشورهای غربی و بی توجهی ایشان در کمک به کشورهای جهان سوم اشاره دارند. در این راستا «جوئل کوهن» استاد دانشگاه راکفلر نیویورک می گوید که زمین به اندازه کافی غله و گندم برای سیر کردن نه، ده یا حتی یازده میلیارد نفر جمعیت را دارد، اما در بخش هایی از جهان، نیمی از مواد خوراکی، به مصرف حیوانات یا تهیه کود و زباله های ارگانیک می رسند. و در خصوص بی توجهی در کمک به کشورهای جهان سوم نیز می گوید "ما آماری از ۲۱۵ میلیون زن جوان در کشورهای رو به توسعه داریم که مایل به جلوگیری از بارداری هستند، اما نه اطلاعی از چگونگی پیشگیری دارند و نه ابزارهای آن را می شناسند." (دویچه وله، 30 اکتبر)
دسته دوم از کارشناسان نیز هستند که در پاسخی به این سوال های مهم با در نظر گرفتن منابع موجود، آن ها را برای تامین جمعیت کره زمین کافی نمی دانند. شاهدی که برای این مدعا ارائه می شود مرگ و میرهای موجود به خاطر گرسنگی و بیماری ها است. به اعتقاد این عده علی رغم تاثیر سطح فناوری و تولیدات، اساساً انرژی و منابع آبی زمین موضوعی نه سیاسی که طبیعی و گزیز ناپذیر است. در همین راستا حتی پیش بینی می شود کشورهای همسایه به ویژه در آفریقا و خاورمیانه در آینده به جنگ بر سر آب وارد شوند.
هر دو دیدگاه بالا بهره هایی از واقعیت دنیای موجود را در خود دارند و از این رو شاید بهتر باشد در برخورد با مسئله جمعیت رو به افزایش هر دو را مدنظر داشت. اما با این تفاسیر یک نکته و هدف به وضوح در قالب این پرسش خودنمایی می کند که: "چگونه از گسترش و انفجار جمعیت جلوگیری کنیم؟"
در جستجوی این هدف قابل قبول، «ادوارد ویلسون» زیست شناس دانشگاه هاروارد که مبدع اصطلاح «زیست شناسی اجتماعی» به حساب می آید، با خوشبینی معتقد است، باید جمعیت جهان را در حدود ۱۰ میلیارد نفر ثابت نگاه داشت (بی بی سی، 28 اکتبر). به گفته وی این هدف با تمرکز بیشتر بر وضعیت زنان و کنترل بارداری های ناخواسته و هم چنین تمرکز بر افزایش کلی جمعیت شدنی است. وی هم چنین معتقد است برای رفع پدیده مخرب افرایش مصرف باید در تغذیه مردم وضعیت پایداری ایجاد کرد  (البته با حفظ سطح رفاه قابل قبول برای مردم). به اعتقاد ویلسون این اقدلمات باید همزمان با تلاش های محیط زیستی و به ویژه تلاش برای تضمین پایایی اکوسیستم های طبیعی همراه بشود.   
با اندکی تامل می توان گفت پایه هر دو راهکار آقای ویلسون، افزایش آگاهی های عمومی نسبت به ابعاد یک معضل همگانی است. به بیان دیگر فاکتورهای اصلی این معضل یعنی تک تک افراد انسانی خود باید درگیر تلاش برای کنترل مشکل شوند. در این راستا هم چنین نباید انتظار داشت کشورهای در حال توسعه به تنهایی بار حل مشکل را بر دوش بگیرند. زندگی بر روی این کره، فارغ از تمایزات انسان ساخته، معضلی همگانی است و هر انسانی را مکلف به تعهد در برابر آن می سازد. از این رو آقای ویلسون نیز به درستی تاکید دارد که کشورهای توسعه یافته باید ‌با قرار داردن معیاری برای مصرف و توزیع معقول ثروت، الگویی برای سایر کشورها باشند.

منبع:

روز نامه نسل فردا.......چاپ 11 آبان ماه 1390

آشنایی با نامیبیا

این کشور از شمال با زامبیا و آنگولا، از شرق با بوتسوانا و از جنوب با آفریقای جنوبی همسایه است. در غرب آن آب‌های اقیانوس اطلس قرار گرفته است.

نامیبیا تا سال 1990 بخشی از خاک آفریقای جنوبی بود. در این سال به رهبری سام نوجوما توانست پس از 25 سال درگیری با دولت آفریقای جنوبی، استقلال خود را به دست آورد و اولین رئیس جمهور نامیبیا شد.

در دوره استعمار بسیاری از مردم این کشور کشته شدند. چندی پیش آلمان که کشور کنونی نامیبیا بخشی از مستعمرات آن بود، به خاطر این کشتارها از مردم نامیبیا عذرخواهی کرد.

سیاست در نامیبیا

در نامیبیا رئیس جمهور، رئیس حکومت و رئیس دولت است و قدرت اجرایی در کشور را در دست دارد. او با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله تعیین می‌شود.

نخست وزیر را رئیس جمهور تعیین می‌کند اما نماینده پیشنهادی رئیس جمهور باید بتواند از مجلس نامیبیا هم رای اعتماد بگیرد.

قوه قانونگذاری در نامیبیا از دو بخش تشکیل شده است. یکی شورای ملی که 26 کرسی دارد و دیگری مجلس ملی که 72 کرسی دارد و نمایندگان آن برای دوره‌ای هفت ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در نامیبیا

تولید ناخالص داخلی این کشور 67/10میلیارد دلار است. 660 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 3/5درصد است و 9/34 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در سال 2007 میلادی 7/6درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل الماس، مس، طلا، روی، سرب، اورانیوم، احشام، ماهی و پوست گوسفند است که به کشورهای آفریقای جنوبی (4/33 درصد) و آمریکا (4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل مواد غذایی، محصولات پتروشیمی و سوخت، ماشین‌آلات و تجهیزات و مواد شیمیایی است که از کشورهای آفریقای جنوبی (2/85 درصد) و آمریکا وارد می‌شود.

مردم نامیبیا

هرچند نامیبیا کشوری وسیع است اما به دلیل بیابانی بودن جمعیتی اندک دارد. جمعیت نامیبیا دو میلیون و 88 هزار و 669 نفر با میانگین سنی 7/20سال است.

امید به زندگی برای زنان 38/49سال و برای مردان 39/50 سال است. 

بین 80 تا 90 درصد از مردم این کشور مسیحی هستند. زبان رسمی کشور انگلیسی است اما تنها 7 درصداز مردم به آن سخن می‌گویند. اغلب مردم به زبان‌های محلی آفریقایی سخن می‌گویند.

نامیبیا در یک نگاه

آشنایی با وانواتو

این کشور در شمال استرالیا، غرب فیجی و جنوب جزایر سلیمان قرار دارد. این کشور نخستین سرزمینی بود که اقوام ملانزیایی در آن سکونت کردند.

اروپایی‌ها از قرن هجده میلادی سکونت در آن را آغاز کردند. انگلیس و فرانسه بخش‌هایی از این سرزمین را از آن خود کردند. در سال ۱۹۰۶ این دو کشور به تفاهم رسیدند که به صورت مشترک بر این جزایر حکمرانی کنند.

در دهه ۷۰ میلادی وانواتو استقلال خود را به دست آورد و در سال ۱۹۸۰ جمهوری وانواتو تشکیل شد.

سیاست در وانواتو

رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت است. او با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

نخست وزیر رئیس دولت است که معمولا رئیس حزب اکثریت در مجلس قانونگذاری این کشور است.

مجلس قانونگذاری این کشور ۵۲ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد وانواتو

توليد ناخالص داخلي این کشور ۸۹۷ میلیون دلار است. ۷۶ هزار و ۴۱۰ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در وانواتو 7/1 درصد است. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم 9/3 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل مغز نارگیل، گوشت قرمز، کاکائو، الوار و قهوه است که به کشورهای تايلند (6/59 درصد)، هند(8/16 درصد) و ژاپن(5/11 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد غذایی و سوخت است که از کشورهای استرالیا (6/20 درصد)، ژاپن (7/19 درصد)، سنگاپور (1/12 درصد)، نیوزیلند (8/8 درصد)، فیجی (7/7 درصد)، چین (4/7درصد) و کالدونیای جدید (3/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم وانواتو

جمعیت این کشور حدود ۲۱۵ هزار نفر با میانگین سنی ۲۴ سال است. امید به زندگی برای زنان ۶۵ و برای مردان ۶۲ سال است.

بیش از ۱۰۰ زبان محلی در این کشور وجود دارد. انگلیسی و فرانسوی هم به صورت محدود استفاده می‌شود.

وانواتو در یک نگاه

آشنایی با گواتمالا

این کشور از شمال غرب با مکزیک، از شمال شرق با بلیز و از جنوب شرق با هندوراس و السالوادور همسایه است. در شمال شرق آن دریای کارائیب و در جنوب غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد.

اسپانیایی‌ها اولین کسانی بودند که این بخش از دنیای جدید را کشف کردند. این کشور تا سال ۱۸۲۱ مستعمره اسپانیا بود.

بومیان این کشور اغلب از نژاد مایا هستند و تقریبا نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. به همین دلیل در کنار اسپانیایی که زبان رسمی این کشور است زبان مایایی نیز رایج است.

سیاست در گواتمالا

رئیس جمهور در این کشور حکومت و رئیس دولت است. او با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود.

مجلس قانونگذاری این کشور ۱۵۸ کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در گواتمالا

تولید ناخالص داخلی این کشور 53/62میلیارد دلار است. سه میلیون و ۹۶۸ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 2/3 درصد است. 2/56 درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن 8/6 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل قهوه، شکر، نفت، البسه، موز، میوه و سبزیجات و هل است که به کشورهای آمریکا (6/44 درصد)، السالوادور (9/11 درصد)،هندوراس(2/7 درصد) و مکزیک (2/5 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل سوخت، ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل، کالاهای ساختمانی، کود و الکتریسیته است که از کشورهای آمریکا (2/33 درصد)،مکزیک(8/8 درصد)، چین (5/6 درصد)، السالوادور (۵.۳ درصد) و کره جنوبی (9/4درصد) وارد می‌شود.

مردم گواتمالا

جمعیت این کشور حدود ۱۳ میلیون و دو هزار نفر با میانگین سنی ۱۹ سال است. امید به زندگی برای زنان آن ۷۲ و برای مردان ۶۸ سال است.

دین آنها اغلب مسیحی است. گروهی نیز هنوز پیرو اعتقادات قوم مایا هستند.

گواتمالا در یک نگاه

آشنایی با کلمبیا

این کشور از شرق با ونزوئلا و برزیل، از جنوب با اکوادور و پرو و از شمال با اقیانوس اطلس و از شمال غربی با پاناما و از غرب با اقیانوس آرام هم مرز است.

 جمهوری کلمبیا همچنین دارای مرز دریایی با کشور‌های حوزه دریای کارائیب نظیر جامائیکا، هاییتی، جمهوری دومینیکن و کشور‌های آمریکای مرکزی نظیر هندوراس و نیکاراگوئه است.

کلمبیا بیست و ششمین کشور دنیا و چهارمین کشور آمریکای جنوبی (پس از برزیل، آرژانتین و پرو)
با دو برابر مساحت فرانسه است.

این کشور همچنین سومین کشور پرجمعیت در منطقه آمریکای لاتین پس از برزیل و مکزیک است. کلمبیا یکی از پرجمعیت ترین کشور‌های اسپانیایی است و فرهنگ این کشور از سوی بسیاری از کشور‌های جهان مورد شناسایی قرار گرفته است. این کشور از نظر صنعتی نیز یکی از بزرگترین کشور‌های صنعتی آمریکای جنوبی محسوب می‌شود.

کلمبیا همچنین یکی از کشور‌های دارای گسترده ترین تنوع قومی در آمریکای جنوبی است. این تنوع قومی مدیون مهاجرت‌هایی است که در سال‌های قرن بیستم به این کشور شده و افزایش جمعیت این کشور را در پی آورده است.

درگیری‌ها با نیرو‌های شبه نظامی گروه فارک (نیرو‌های مسلح انقلابی کلمبیا)، قاچاق مواد مخدر و فساد در شهر‌های کوچک و برخی از شهر‌های بزرگ این کشور، از عمده چالش‌های دولت کلمبیا محسوب می‌شوند.

درگیری‌های داخلی در کلمبیا از سال‌های 1964-1966 و در زمان تاسیس نیرو‌های مسلح انقلابی کلمبیا و ارتش آزادیبخش کلمبیا و آغاز جنگ‌های چریکی این دو گروه با دولت‌ کلمبیا رقم خوردند.

ریشه تاریخی  واژه کلمبیا

واژه کلمبیا از نام کریستف کلمب کاشف قاره آمریکا گرفته شده است. در ابتدا فرانسیسکو میراندا انقلابی لاتینی این واژه را برای اطلاق به دنیای جدید( قاره آمریکا، بویژه کشور‌های تحت استعمار اسپانیا و پرتغال) انتخاب کرد.

این نام سپس از سال 1819 به طور خاص بر کشوری به نام جمهوری کلمبیا گذاشته شد که متشکل  از ونزوئلا، گرانادای جدید و اکوادور بود.

 در سال 1830 و زمانی که کشور‌های ونزوئلا و اکوادور  از منطقه کاندینامارکا جدا شدند، کشور جدیدی به نام گرانادای جدید ایجاد شد. در سال 1863 گرانادای جدید رسما نام خود را به ایالات متحده کلمبیا تغییر داد و در سال 1886 نام امروزیش: جمهوری کلمبیا را برگزید.

دولت و سیاست
نماینده دولت جمهوری دموکراتیک کلمبیا ، طبق قانون اساسی این کشور مصوب سال 1991رییس جمهوری است. دولت کلمبیا به سه شاخه قدرت تقسیم شده است: قوه مجریه، مققنه و قضاییه، که این قوه اخیر بر عملکرد موسسات دولتی و موءسسات انتخاباتی کلمبیا نظارت دارد.استان‌های کلمبیا نیز توسط فرمانداران و شهراداران در سطح پایین تر تقسیمات کشوری نیز مدیران اداری و ظیفه کنترل مناطق را عهده دار هستند.

کنگره ملی کلمبیا قوه مقننه این کشور را نمایندگی می‌کند، این کنگره متشکل از دو مجلس سنا و نمایندگان است.قوه قضاییه کلمبیا نیز که نهادی مستقل است توسط دادگاه عالی عدالت نمایندگی می‌شود.دادگاه عدالت بالاترین مرجع قضایی کلمبیا است . دادگاه عالی عدالت و شورای دولت به طور مشترک در راس قوه قضاییه کلمبیا قرار دارند.

اقتصاد
اقتصاد کلمبیا موقعیت خود را مرهون فراوانی مواد اولیه، جمعیت بالای با سواد و واحد پولی با ارزش است.کلمبیا پس از آنکه دوره‌ایی از رشد اقتصادی(طی این دوره رشد درآمد ناخالص داخلی کلمبیا از مرز 4 درصد نیز گذشت) را تجربه کرد. در سال 1999 برای اولین بار پس از هفت دهه، با رشد منفی اتصادی مواجه شد. اقتصاد کلمبیا در واقع از پایین بودن تقاضای داخلی و خارجی، بودجه‌های ناکافی و درگیری‌های مسلحانه داخلی رنج می‌برد.

صندوق بین‌المللی پول در گزارشی که در سپتامبر 2006 منتشر کرده پیش بینی کرده است که درآمد ناخالص داخلی کلمبیا در سال 2008 به 69/156میلیارد دلار برسد. در سال‌های 2004 و 2005 نزخ تورم در کلمبیا پایین تر از 6 درصد بوده است.32/41درصد از صادرات کلمبیا را مصنوعات، 28/28درصد را نفت، 17/13 درصد را زغال سنگ و 25/6درصد را قهوه به خود اختصاص داده‌اند. البته گفته می‌شود، مواد مخدر نیز به  طور غیر رسمی و غیر قانونی بخش عمده‌ای از صادرات کلمبیا به خارج محسوب می‌شود.

کلمبیا در یک نگاه